En el búnker antiaério del Carmel la primavera llegó antes. No sé si es por proximidad al cielo y al sol, pero en ese lugar, bañado de luz y de colores, la primavera se precipitó. Ahora la primavera está cada día más presente, el búnker seguro que está cada vez más visitado y las vistas, día sí y día también, espectaculares. Ya no es un lugar secreto ni tan ideal para los solitarios, pero no deja de ser una parte de la historia, la memoria y el presente de esta ciudad tan fotogénica. Otro de sus paisajes que amo.
Εδώ κάποτε ήταν μια μικρή βάση του πυροβολικού, όταν η βαρκελώνη βομβαρδιζόταν απ’ τους εχθρούς της. Ελάχιστα κατάφερε να σώσει σ’ εκείνη την ιστορική συγκυρία, όμως σήμερα, ο τόπος διαφυλάσσει μια απ’ τις ομορφότερες θέες στην πόλη. Στην κορυφή ενός λόφου, στο Καρμέλ, υπάρχει ένας τόπος μνήμης. Η άνοιξη, ίσως λόγω εγγύτητας του λόφου με τον ουρανό και με τον ήλιο, έφτασε νωρίς. Κι ο λόφος είναι όλο και πιο γεμάτος από επισκέπτες. Κι η θέα όλο και πιο εντυπωσιακή. Ο τόπος δεν είναι πια μυστικός, η πολυκοσμία απωθεί τους μοναχικούς, δεν παύει, όμως, η γωνιά αυτή να αποτελεί κομμάτι της ιστορίας, της μνήμης και του παρόντος αυτής της τόσο φωτογενούς πόλης. Άλλο ένα απ’ τα τοπία της που αγαπώ.
Barcelona, Carmel, Turó de la Rovira – Febrero, 2014
Imaginary City 