Las paredes están cansadas. Mensajes escritos, leídos, borrados, pintados y repintados, con esténcil o sin ello, mensajes hechos de palabras y otros que no las necesitan. Pequeñas y grandes historias “escritas” en el rostro de la ciudad, alrededor de sus ojos y su nariz delicada. Mensajes que están seguidos por otros mensajes en mupis y opis, en balcones y en escaparates, que flotan en el aire y que ocupan el horizonte, con letras de neón, con tiza, con pintura. Mensajes que hacen soñar, que pretenden venden, que amenazan y que prohiben, que nos acarician y nos arropan, mensajes que nos devoran y que nos guiñan el ojo.

Οι τοίχοι κουράστηκαν. Μηνύματα γραπτά, μηνύματα διαβασμένα, σβησμένα, ζωγραφισμένα ή ξαναζωγραφισμένα, με stencil ή χωρίς, παίζοντας ή όχι με τις τρεις διαστάσεις, μηνύματα με λέξεις κι άλλα που δεν τις χρειάζονται. Μικρές και μεγάλες ιστορίες που “γράφτηκαν” στο πρόσωπο της πόλης, γύρω απ΄τα μάτια και την ντελικάτη μύτη της. Μηνύματα σε συνέχειες, σε στάσεις, σε μπαλκόνια και σε βιτρίνες, στον αέρα που αναπνέουμε και στον ορίζοντα που απολαμβάνουμε, γραμμένα με νέον, με κιμωλία, με μπογιά. Μηνύματα για ονειροπώληση, για πώληση, ως απειλή και ως απαγόρευση, μηνύματα σαν χάδι, μηνύματα που μας καταβροχθίζουν και που μας κλείνουν το μάτι.

19 Mar This entry was published on March 19, 2012 at 2:51 pm. It’s filed under A pie de calle and tagged a pie de calle, Barcelona, metropolis. Bookmark the permalink. Follow any comments here with the RSS feed for this post.